Zestresowany pracownik – sfrustrowany pracodawca. Jak rozpoznać, że to już „zbyt wiele”?

Stres – pojęcie, które coraz częściej pojawia się na okładkach gazet, billboard’ach czy witrynach internetowych poświęconych szeroko pojętemu zdrowiu psychicznemu. Stres jako występujące powszechnie zjawisko jest (niestety) nieodłącznym elementem naszego codziennego życia. Bodźce stresogenne, czyli czynniki wywołujące stres można spotkać w wielu sytuacjach i w każdym środowisku, zarówno w sferze prywatnej jak i zawodowej.

Czym tak naprawdę jest stres? Czy zawsze jest to obronna reakcja naszego organizmu niosąca negatywne konsekwencje psychiczne i fizyczne? Czy wiemy jak sobie z nim radzić? I wreszcie – jak rozpoznać, że nasze umiejętności radzenia sobie z nim są już niewystarczające? Przyjrzyjmy się bliżej temu zjawisku.

O stresie słowa dwa

Zgodnie z kluczową i podstawową koncepcją badaczy zjawiska stresu - R. Lazarusa i S. Folkman -  stres określany jest jako „określona relacja (relationship) pomiędzy osobą a otoczeniem, która oceniana jest przez osobę jako obciążająca lub przekraczająca jej zasoby oraz zagrażająca jej dobrostanowi” (Lazarus, Folkman, 1984).  Warto wspomnieć, że istnieją różne podziały stresu. Jednym z podstawowych jest podział na dystres i eustres. Badacze odnieśli się w swojej definicji do dystresu, czyli stresu, powodującego szeroko pojęte negatywne konsekwencje dla dobrostanu psychofizycznego jednostki. Eustresem, czyli stresem motywującym (pozytywnym) zajmiemy się innym razem. Na potrzeby tego artykułu skupimy się na dystresie, zwanym w dalszej części artykułu po prostu stresem.

Znasz chwile, w których czujesz, że jesteś już „na skraju wytrzymania”? Stosy dokumentów na biurku a Ty czujesz, że nie dasz rady? Każdy z nas ma takie chwile (szczęśliwi Ci, którzy miewają ich mniej