Metody motywacji pozapłacowej

Według definicji encyklopedycznej, motywacja to proces regulacji psychologicznych, nadający energię zachowaniu i ukierunkowujący je na osiągnięcie jakiegoś celu.  Oznacza również względnie trwałą tendencję, dążenie do podejmowania czynności ukierunkowanych na ściśle określony, sprecyzowany cel.

Motywacja dzielona jest na:
- wewnętrzną i zewnętrzną - ten podział bazuje na źródle motywacji, wewnętrzną będą czynniki które pochodzą od samego motywowanego człowieka: odpowiedzialność, możliwość rozwoju i awansu, możliwość przezwyciężenia wyzwań stawianych przez pracę; zewnętrzną natomiast będą wszystkie czynniki niepochodzące od niego, np. możliwość otrzymania premii, uznania od innych, zwolnienie z pracy przez niewykonanie obowiązków.
- pozytywną i negatywną - pozytywna opiera się na tworzeniu pracownikowi możliwości do samorealizacji i rozwoju poprzez np. możliwość podwyższenia zarobków czy awansu, negatywna polega na wzbudzeniu u pracownika strachu mającego na celu pobudzenie do działania, poprzez np. groźbę niższych zarobków przy niewystarczająco dobrym wykonywaniu obowiązków.

Motywacja pozapłacowa zapewniana przez firmę to:
 - wszystkie materialne, pozytywne składniki pakietu wynagrodzenia, nie są one przedstawiane pracownikowi w formie pieniędzy, jednak powinny móc być przeliczone na pieniądze. Do takich należą:
            - korzystanie z systemu kafeteryjnego
            - ubezpieczenia i opieka zdrowotna
            - kredyt przy niższym oprocentowaniu
- niematerialne, pozytywne czynniki, które kształtują w pracowniku zadowolenie z wykonywanej pracy, takie jak:
            - uznanie, aprobata
            - dostosowanie wymagań do umiejętności
            - tolerancja godzin pracy - niewymaganie wykonywania czynności służbowych poza określonymi godzinami

Podsumowując, motywację pozapłacową może stosować każde przedsiębiorstwo, a jej umiejętne wykorzystanie poprawia jakość pracy zatrudnionych.

Jakub Deleżuch